Thursday, December 17, 2015

అస్పష్టంగా..


ఏదో వెనకటి కాలమేదో చొక్కా కాలర్
పట్టుకుని గుంజినట్టు
ఒక్కసారిగా నిన్ను నువ్ కాచుకోలేక
ఒరిగిపోతావ్

నీ చుట్టూ ఏవో నీవి కానివేవో కుప్పగా
పేరుకుపోయి ఊపిరిసలపక 
గిలగిలా కొట్టుకొని కనుల ముందో
అస్పష్టపు చిరిగిన తెర

వెన్నులో ఒక్కసారిగా ఏదో కస్సున దిగినట్లు
బాధగా గొంతులో ఓ మూలుగు
నువ్ అలా విరిగిపోయిన చెట్టు కొమ్మలా
నిశ్చేష్టుడవై రెక్కలు వెనక్కి విరిచి

కాలమలా అంగలు వేసుకుంటూ 
నిన్ను దాటుకుంటూ పోతూ
విసిరేసిన
ఓ సగం కాలిన
కల 
నీతో
సంభాషిస్తూ!!?

Wednesday, December 9, 2015

కొంచెం అలసటగా..


ఓ దిగులు తెర ఏదో కప్పబడి
కొద్దిగా ఒరిగి ఇటు జరిగి
ఈ అలికిన మట్టి గోడ వారగా
ఒత్తిగిలి

ఓ మాట రాని సైగ ఏదో
కంటి చివర మెరసి మాయమై
నువ్వొక్కడివే దేహమంతా జ్వరం
పాకుతున్న సమయంలో

తెల్ల గన్నేరు పూవొకటి రాలి
చల్లగా తాకిన వేళ
నువ్వలా మాగన్నుగా
నిదురలోకి జారి

 
పలవరింతగా
తేలిపోతావు!!

Wednesday, December 2, 2015

Last Line!


ఇప్పుడో కత్తి సర్రున
నీ మెడపై దూసుకు వస్తూ చిన్నగా దూదిలా
తాకీ తాకనట్లు కోస్తూ పోతూ వున్నప్పుడు


అధాటున నువ్వలా జారి నేలమీదకు
ఒరిగి కాసేపు చిమ్మిన నెత్తురునలా 
ఒడిసిపట్టిన వేళ


ఆ ఆకు చివర కరుగుతున్న మంచు బిందువొకటి
చివరిగా నీ కనురెప్పలపై జారి


ఐమూలగా దాగిన కల నీలోకి ఇగిరిపోయి
ఆఖరుగా ఓ మాట మౌనంగా శబ్దాన్ని
ఛేదిస్తూ...

Tuesday, December 1, 2015

అబ్నార్మల్!!


ఈ ఏటి ఒడ్డున ఏ తెరచాపా ఆగదు
ఇగిరిన తేమ దాహం తీర్చదు

కలలు రాని కనుల రెప్పల మీద విరిగిన 
సీతాకోకచిలుక రెక్క

నువ్వంటావు
మరల మేఘమేదో కురుస్తూ మొలకెత్తుతుందని

కానీ
గొంతు తెగిన కోయిల
పాట నెత్తుటి వాసనేస్తూ నిదురపోనివ్వదు!!

Thursday, November 26, 2015

పారాహుషార్...


దూరంగా ఎన్నెలో ఎన్నెలా
అని ధింసా ఆడుతున్న పగిలిన పాదాలు

నెగడు చుట్టూ ఎగురుతున్న ఉసిళ్ళు వలె
ఆలోచనల కదలికలును పసిగట్టు చూపులు

చలిగాలికి కాసింత చల్లబడుతున్న కార్బన్
అరచేతికి తగులుతూ కాషనిస్తోంది

ఎండిన మోడు నీడ మేఘంతో పాటు
అటు యిటూ కదులుతూ ఉలికిపడుతోంది

ట్రిగ్గర్ పై చూపుడు వేలు బిగిస్తూ
ఈ ఎన్నెల మరింత ఎరుపెక్కుతూ ధారగా కురుస్తోంది

రెప్ప పడని కాలం సెకన్ల ముళ్ల చివర
టక్ టక్ మని తిరుగుతూ ఎలర్ట్ చేస్తోంది

పారాహుషార్ కామ్రేడ్ 
పారాహుషార్

Tuesday, October 27, 2015

సిద్దార్ధ మిస్ యూ!!

నీ ఊరు నుండి 
నీ వార్డు నుండి
ఒక్కో ఇటుకా పంపించు 
కాసింత పుట్ట మన్ను
రాగి కలశంలో నీళ్ళు 
తీసుకొని గుంపుగా 
డప్పులు మోగిస్తూ 
నీ కోవెలలోనో నీ మసీదులోనో నీ చర్చిలోనో
సామూహిక ప్రార్థనలు చేసి పంపించు 
మీ అందరికీ ఇక్కడ కాంక్రీటు దిమ్మలతో
నువ్వూ నీ పిల్లలూ అబ్బురపడే
వీడియో గేంలలో తప్ప చూడని 
మాయా మందిరాలను నిర్మిస్తాం
కురచ ముక్కు ఉబ్బుకళ్ళ ఇంజనీర్లు 
పోటీ పడి సర్రున జారే రోడ్లతోను 
రయ్యిన ఎగిరే ఇమానాల రొదతోను
నిండిపోయే నగరాన్ని నీకోసం
హాంఫట్ అంటూ మరికొద్ది రోజుల్లో 
ముప్పై వేల ఎకరాల పంట భూములను
మింగేస్తూ నువ్ కలలో కూడా 
ఊహించని మాయాలోకాన్ని సృష్టిస్తారు 
నువ్వూ నీ పాపలూ కలసి దూరంగా గుడిసెలో 
టీవీలో అక్కడ తిరిగే ఓడలాంటి కార్లనూ 
సూటూ బూట్లతో తిరుగాడే పెద్ద మనుషులనూ 
హాశ్చర్యంగా చూస్తూ సల్ది బువ్వను రాతిరికి 
ఎండు మిరపకాయతో మింగుతూ గుటకేయొచ్చు
వానలూ కురవనక్కర్లేదు కోతలూ కోయనక్కర్లేదు
ఆధార్లో నీ వేలి ముద్రలు మాయం
నీ కార్డుకు బియ్యం కోత
నీ బొడ్డు తాడుకు పేగు కోత తప్పదు 
సెల్ ఫోన్లో మాత్రం చార్జింగ్ అవ్వకుండా చూసుకో
బాబు గారో బాబు గారి సుపుత్రుడో 
పైనున్న పెదాన మంత్రిగారో 
తమ కెందుకు ఓటేయ్యాలో మెసేజిస్తారు
ట్విట్టర్లో ట్వీట్లకు కోట్ల స్పందనలు 
నాగార్జున సాగర్ గేట్లెత్తిన ఉచ్చ కూడా బోయట్లేదంట
అమరావతిలో సిద్దార్థుడు పారిపోయాడంట 
నీ పాడికి నువ్వే ఎదురు కర్రలు ఏరుకోవాలింక 
నీకోసం ఏడ్చే తీరికెలేదిక్కడెవ్వడికీ 

నిన్ను పాతడానికి ఆరడుగుల నేలా లేదిక్కడ!! 

(ఈ వారం సారంగ వెబ్ పత్రికలో ప్రచురితం)

Thursday, October 8, 2015

దారులు వేద్దాం...

ఇప్పుడు మూసుకుపోతున్న దారులను
తెరచే పని చేయాలి

ఒక్కో నదినీ ముక్కలు చేస్తూ ఎక్కడికక్కడ
గోడలు కడుతున్నాడు వాడు

ఇప్పుడు నదీ ద్వారాలను స్వేచ్చగా
తెరచుకోనివ్వాలి

ఒక్కో పర్వతాన్నీ పిండి చేస్తూ వాడు
గుండెల్ని తవ్వి ఎత్తుకు పోతున్నాడు

పర్వత పాదాలతో పాటు శిఖరాన్ని
నిబ్బరంగా ఎదగనివ్వాలి

నిటారుగా దారు వృక్షాలతో కలకలలాడుతున్న
పచ్చని అడవిని నరుక్కుపోతున్నాడు వాడు

నేల లోతుల్లోకి వేళ్ళని జొనుపుతూ ఆకాశాన్ని
అందుకునేలా పాతుకోనివ్వాలి

సాగర తీరాన ఇసుక లోతుల్లోకి చొరబడి
అలలనే మింగేయడానికి వస్తున్నాడు వాడు

గర్భంలోంచి ఎగసిపడే అలల కెరటాలను
తీరందాకా చేరనివ్వాలి

నిన్నూ నన్నూ మాంత్రిక పాచికలతో జూదరులను చేస్తూ
వాడు ఉనికినే తుంచుకుపోతున్నాడు

నేలను ఆనిన పాదాలతో వాడి గుండెలపై
ఎగిరి తన్ని తరిమేయాలి


Wednesday, September 16, 2015

కొన్ని సాయంత్రాలు..


కొన్ని సాయంత్రాలకు మోదుగు పూలు
నేలరాలుతాయి

ఒక్కో పూవును చిదిమి వేస్తూ
నవ్వుకుంటాడు వాడు

దేహం కాలుతున్న వాసనతో
చెట్లన్నీ ఆకులు రాలుస్తాయి

తలకు వున్న పేర్లన్నీ ఇప్పుడు
చెరిపి వేయబడతాయిఐ

గోడల్నిండా ముఖాలు మేకులకు
వేలాడబడుతూ నవ్వుతాయి

నువ్వంటావు
బతకనివ్వరా పసిపాపలనని?

ఔను
కలల వంతెనలను వాడు 
కూల్చుతానే వుంటాడు!

వాళ్ళు పావురాలను ఎగుర
వేస్తూనే వుంటారు!!

(శృతి సాగర్ లకు)

Tuesday, September 15, 2015

రెండు ప్రశ్నలు..


నది చుట్టూ కొన్ని పద్యాలు
అల్లుకునే వుంటాయి

నదిని ఒరుసుకుంటూ నిలిచిన రాతి
బొమ్మలేవో తెగిన రాగాన్ని ఆలపిస్తూ ఉంటాయి

పాయల మధ్య అతికిన తడితనమేదో
పురిటి వాసనేస్తూ వుంటుంది

నడక ఆగని నదీ ప్రవాహం
కొత్త నేలను హత్తుకుంటుంది

నువ్విప్పుడు నదిగా మారుతావా! 
రాతి బొమ్మగా మిగిలి వుంటావా!!

(August 23)

That last stanza


కొన్నంతే 
అలా దోసిట్లోకి వచ్చినట్లే వచ్చి 
ఇసుకలా జారిపోతాయి

ఖాళీలెప్పుడూ పూరింపబడవు 
ఆ గాలి కోత ఎప్పుడూ గాయాన్ని మాన్పదు

పచ్చిగా సలపరమెట్టే నెత్తుటి మరక చుట్టూ
ఓ సాలీడు గూడు

రాతి పగుళ్ళ గుండెలో దాగిన ఊట 
భ్రమ కాదా

ఈ చలి బీటల మధ్య 
కాసింత రహస్య సంగీతం

చెమ్మలేని ఈ ఊట 
జారిన ఇసుకలో ఇగిరిపోతూ
ఓ వర్ణరహిత చిత్రాన్ని 
మిగిల్చి పోతుంది

స్పృహ లేని 
స్పర్శరహిత దేహం
మట్టి పోతగా ఒరిగిపోతు....

(August 17/2015)

Friday, August 14, 2015

కొన్ని సాయంత్రాలు...



కొన్ని సాయంత్రాలు ధూళి మేఘం ఆవరింపబడి
గరకుగా మారిన కనుగడ్డు పగులుతూ

చెదరిన గూడు చేరక పక్షి కూనలు
బిక్కు బిక్కుమంటూ

కరకు గాలి కోతకు చిగుళ్లు తెగిన
చెట్ల విలాపం

విసురుగా కొట్టిన వాన పాయతో
గజగజలాడుతున్న పిల్లలు

భయావరణంలో ఆత్మలింకిన 
ఒంటరి దేహాలు

అవును
కోల్పోతున్న ఒక్కొక్క పరిచయ స్పర్శ
నిన్నొక ఒంటరి ప్రమిదలో దీపం చేసిపోతుంది..

Sunday, August 2, 2015

దుఃఖాగ్ని..

నిప్పులు 
చిమ్మే 
కన్నీళ్ళు 
హృదయం
నుండి
ఎగసిపడుతూ
ఉగ్గబట్టిన
దు:ఖం
పిడికిలిలో
పెరపెరమంటూ
దేహమంతా
అగ్ని
ఆవహిస్తూ
దహిస్తూ
నెత్తురు
చిమ్మి
నిప్పులు
చెరగుతూ
లోలోపల
లావా
పెల్లుబుకుతూ
నన్ను
నేను
పునర్నవిస్తూ!!

అభ్యర్థన..

కొద్దిగా ఒత్తిగిలి
ఈ ఆకుల ఆకాశం పైకప్పు కింద
కాసింత విశ్రమించనివ్వండి

ఈ నేలను ఇంకిన ఈ చినుకు విత్తును
కాసింత మొలకెత్తనివ్వండి

ఈ సెకనుకు సెకనుకు మధ్య ఖాళీని
కాసింత పూరించనివ్వండి

ఈ మెలకువకు సుషుప్తకు మధ్య
కాసింత విరామమివ్వండి

ఈ స్వప్నాన్ని ఆ వేకువ కొక్కేనికి
కాసింత వేలాడనీయండి!!

దేహ సంచారం..

కొన్నంతే
అలా
తగలబడి పోవలసిందే

స్నేహం ప్రేమ ఇంకా ఏవేవో
అన్నీ అలా

గుడ్డ బంతిలా
జారి ఎగిరిపోతూ
కుప్పకూలుతూ

మనుషులం
అనుకోవడమే తప్ప
బతుకుతున్నామా?

ఇంత
మోసపూరిత లోకంలో 
ఆత్మలేని
దేహసంచారం..

చిరిగిన వస్త్రం

కొన్ని సాయంత్రాలకు మనసు చిరిగిన
వస్త్రంగా విడిపోతుంది

రంగులన్నీ వెలసి ఓ మాసిన
దారప్పోగులా వేలాడుతోంది

కుప్పబోసిన పసి కలలన్నీ కోరికల
పాదాలకింద అణగిపోతాయి

సంధి కాలం ఇనుప తెరగా మారి
సరిహద్దులు గీస్తుంది

నువ్వంటావు 
స్వేచ్ఛగా ఎగురని
పావురాయి బతుకుతుందా అని

అవును
కాల యవనికలో ఇంద్రధనస్సును
హరించే కాటుక మేఘం కాకూడదు కదా??

కవిత్వం కావాలి

ఇప్పుడు కొద్దిగా కవిత్వం కావాలి
కాసింత ఓదార్పుగాను
కాసింత దాహం తీర్చేదిగాను
ఇంకొంత దహించేదిగాను
వున్న కొన్ని
అక్షరాలను
కుప్ప పోసే
కవిత్వం
కావాలి


గోడపై వాలిన కనుగుడ్డు నిండా
పరచుకుంటూ
గొంతును చీలుస్తూ
ఉబికి వచ్చే
ఎర్రటి నినాదంలాంటి
కవిత్వం కావాలి

అటు ఇటూ పరచుకున్న
చీకటిని చీలుస్తూ
పౌర్ణమి రాత్రి
సంద్రం అలలపై
పరచుకునే
బంగరు తీగలలాంటి
కవిత్వం కావాలి

ఎగసిపడిన
అలల నురుగుతో
సర్రున ఒడ్డుకు చేరుతూ
పాదం కిందుగా ఇసుకను ఒరుసుకుంటూ
శిరసు వరకూ పాకే

చల్లని పాదరసం లాంటి
కవిత్వం కావాలి

కాలిన ఇనుముపై
పడ్డ సమ్మెట దెబ్బలాంటి
బలమైన విసురైన
ఒడుపైన
కవిత్వం కావాలి

నేస్తమా అంటూ
అలాయి బలాయి
చెప్పి ఎదకు హత్తుకుని
కాసిన్ని దుఃఖపు చినుకులను
రాల్చే
పసి హృదయపు
కవిత్వం కావాలి


వి
త్వం
కావాలి. 

Tuesday, June 16, 2015

అతడే జవాబు..


కొన్ని సాయంత్రాలకు దుఖం వేలాడబడుతుంది
తెగిపోయిన వేళ్ళ చివర నెత్తురు గూడు కడుతుంది

చిగురించిన ఆకు చివరల ఒక
ప్రశ్న మొలకెత్తుతుంది

నువ్వొక జవాబువి కాలేదని తెలిసి
రాలుతున్న పిల్లెట్లన్నీ కుప్పబడతాయి

నీ నుదుటిపై పోస్ట్ మార్టం కుట్టు రోకలిబండలా 
నన్ను నిద్రకు దూరం చేస్తుంది

నువ్వింకా ఆ చౌరస్తాకు అడ్డంబడి వాడికెదురుగా
అరుస్తున్నట్టే వుంది

వాడి చేతిలో చిక్కిన నీ జుట్టు ఇంకా
రాలిపడలేదు

ఆ నల్లగేటుకు తాకిన నీ అరచేతి రేఖల
ముద్రలు ఇంకా కరిగిపోనూ లేదు

నువ్వంటావు పోరాటం ఎప్పుడూ కొనసాగింపే
కదా అని!

అవును
నువ్వెత్తి పట్టిన జెండా
అవనతం కాలేదు కాబోదు
భుజం మార్చుకుంటుందంతే కదా??

(కామ్రేడ్ వివేక్ స్మృతిలో)

Thursday, May 14, 2015

వెదురు పూలు..


రాత్రికి ఈ గోడ నిండా ఓ నినాదమై
కంపించాలని వేళ్ళనిండా రంగు పూసుకొని

అతను ఆమె రహస్యంగా నడుస్తూ
ఇంత వెలుతురుని వెదజల్లుతూ

అక్కడక్కడా ఏరిన తురాయి పూలను
అగ్ని పింఛంలా ధరిస్తూ ఆమె

గాయమైన స్వప్న శకలాలకు వెదురు పూల 
రెక్కలు అతుకుతూ అతను

దూరంగా ఆకాశ పాదాన ధింసా ఆడుతూ 
సూరీడు సందురూడు!!

చీకటి గానం..


కొన్ని సాయంత్రాలకు పాదాలు చెరబడ్తాయి
ఎగురుతున్న పావురాయి రెక్క తెగి
నేలకు రాలుతుంది

గొంతుపై ఉక్కుపాదం తొక్కుతూ
నినాదాలు గాయాలవుతాయి

వేసవిని పూసుకుని అడవి ఆకురాలి 
కరకరమంటు మండుతుంది

నువ్వంటావు చీకటి ముసిరిన వేళ
పాట కట్టలేవా అని!

అవును 
చీకటింట చీకటే గానం చేయబడుతూ
ఒక్కొక్కరూ కదలబారుతారు!!

ప్రమిద-నువ్వూ...


ఈ రాత్రికి ఇన్ని మాటలు లేకుండా పొదిగినది
నువ్వే కదా

కొన్ని వాడిన పూరేకులలా మూలగా విరామంగా
సేదదీరుతూ

నువ్వడిగిన మట్టి గాజులు మరచి పోయి
వెలసిపోయిన ముఖం

ఈ ప్రమిదనిలా ఒంటరిగా ఆరిపోనివ్వు
ఒక్కో చినుకులా!!

నూలు దారాలు...


నీటి పాయలుగా విడివడిన దేహాలు
తేట తెల్లంగా మెరుస్తూ

అరచేతులలో రేఖలగుండా
సరిహద్దులను చెరిపేస్తూ

పున్నమి రోజు కురిసిన
నిన్నటి వానలా వెన్నెలను మింగేస్తూ
కాసింత చీకటి దాహమేదో గొంతును నులిమేస్తూ

నువ్వంటావు నిన్నటి ఆ ఛాయా మేఘాన్ని
అదృశ్య హస్తమేదో మాయం చేసిందా అని!

చూడలేదా నువ్వు ఆ సాయంత్రం
కొన్ని రంగుల నూలు దారాలు ఎగిరిపోవడాన్ని!!

Monday, April 27, 2015

కొన్ని సాయంత్రాలకు రూపం వుండదు..

కొన్ని సాయంత్రాలకు రూపం వుండదు
కడవలకొద్దీ కన్నీళ్ళు బూడిదలో కలిసి
దేహమంతా కూరుకుపోతుంది!
అక్కడక్కడా మిగిలిన గురుతులన్నీ
దర్వారాలుగా కుప్పకూలిపోతాయి!
రహదారులన్నీ చీలిపోయి పగిలిన
బీళ్ళలా నోరుతెరుచుకుంటాయి!
ఒక్కసారిగా ఆకాశం ధూళి మేఘంలా
విరుచుకుపడి భూస్థాపితం చేస్తుంది!
తవ్విన కొద్దీ గుండె పగుళ్ళు మధ్య
నెత్తుటి ఇటుకల శిధిల విలాపం!
నువ్వంటావు కన్న పేగునెవరో
కసిగా తెంపివుంటారా అని!

అవును
ఆత్మలన్నీ సామూహిక దహనకాండలో
కరిగిపోయి దు:ఖావరణాన్ని మిగిల్చాయి!!

అచ్చులో రెండు కవితలు

ఆంధ్రజ్యోతి ఆదివారం అనుబంధంలో తే26/04/2015దీ.

నవ తెలంగాణా 'దర్వాజా' పేజ్ లో తే27/04/2015దీ.

Thursday, April 16, 2015

దు:ఖపు చినుకు..


గాలికి కాసింత రంగునద్దుదామని
ఇన్ని గోరింటాకులు ఏరి తెచ్చా

కానీ గాలి ఆ కొండ మలుపుని దాటగానే
ఓ పావురం నెత్తురంటి ఎర్రగా కుంగిపోయింది!

పాటకింత పరిమళాన్ని జతచేద్దామని
ఇన్ని మల్లెలు గుది గుచ్చి తెచ్చా

కానీ పాట ఆ అడివంచు చేరగానే
గొంతు తెగిన కోయిలొకటి కూలిపోయింది!

ఒక దు:ఖపు చినుకు రాలి
నేల తల్లికి గర్భస్రావం అయింది!!

Wednesday, April 15, 2015

కొనసాగింపు..


అవును 
ఈ పాత పాళీ పెన్ను
సిరా ఇంకి పోయి రాయడం మాని
ఇలా చాన్నాళ్ళుగా ఒరిగిపోతూ వుంది!


ఈ పాత డైరీ అట్ట చెద తిని
అసంపూర్ణంగా రాయబడి
ఇలా చాన్నాళ్ళుగా చినిగిపోతూ వుంది!


నువ్వంటావు
ఎప్పుడూ ఆ పాత వాటి మధ్యలో
పెచ్చులూడిన గోడ వారగా వుంటావెందుకూ అని!


నేనంటానూ
ఈ పాత పెన్ను చెద రాలుతున్న డైరీ
ఈ పెచ్చులూడుతున్న గోడ నన్నిలా నిలబెట్టే
నా అసంపూర్ణ కొనసాగింపు అని!!

Tuesday, April 7, 2015

వెలుతురు కట్టిన పాట...


చీకటినలా దోసిట పట్టి విసిరేస్తావు 
మిణుగురులు అలా మెరుస్తూ కురుస్తున్నాయి

చుట్టూ పరుచుకున్న వెలుతురునింత 
పోగు చేసి బొమ్మ కడుతున్నా

ఇన్ని మందార ఆకులు  పరచి 
గూడు అల్లుతున్నా

చుట్టూ ఇన్ని బంగారు పిచుకలు 
ఎగురుతు ఏవో పాటలు కడుతున్నాయి 

నువ్వంటావు నీ మాటలు
వినపడ్డం లేదని 

అవును నా గొంతు 
రాగమై గాలిలో కలిసి పోయిందని
.
.
.
.....

Wednesday, April 1, 2015

కాగితం..


మనసెప్పటికీ
ఓ తెల్లకాగితం!


నువ్వు విసిరేసినప్పుడంతా
గాయపడిన ఎర్రని కాగితం!


గాలికీ భారమై 
చినిగిన చిత్తు కాగితం!!

Saturday, March 28, 2015

రాతి రెప్పలు..


ఇక్కడో చిత్రకారుడు అక్షరాలకు
నెత్తుటి తడిని అద్దుతూ
దేహాన్ని చిత్రిక పడుతున్నాడు

కనులకంటిన చెమ్మను కోల్పోతూ
రాతి రెప్పలను చెక్కుతూ
నరాలను పేనుతున్నాడు

రాలిన కలలను పేరుస్తూ
వాన నీటిలో రెక్కలూడిన 
తూనీగకు రంగులద్దుతున్నాడు

ఇన్ని రాలి పడిన పసిపాపల
కనురెప్పలను ఏరుతూ
నిచ్చెన కడుతున్నాడు

తెగిన దారం చివర గాలిపటాన్ని 
ఎగరవేస్తూ పావురం 
గాయానికి లేపనమవుతున్నాడు..

Saturday, March 21, 2015

నీళ్ళ రంగు చిత్రం


కలలు రాని కంటి తెరపై 
నువ్వో నీళ్ళ రంగు చిత్రాన్ని ఆవిష్కరిస్తావు

కరిగిపోతున్న కాలం తెరచాపపై 
చినుగును అతుకుతూ

రాలుతున్న ఆకుల ఈనెలపై 
ఒక్కో అక్షరం  నెత్తురోడుతూ 

ఈ చెరువు అలల మధ్య 
తెగిపడిన దేహంతో జ్వలిస్తూ

నిర్వికల్ప సంగీతాన్ని మౌనంగా 
ఆలపిస్తూ 

............

Wednesday, March 11, 2015

ఇసుక పంజరం


నిశ్శబ్దావరణాన్ని సృష్టించుకొంటూ

రావి ఆకుల ఈనెల మధ్య ఒదిగిపోతూ

నాకు నేనుగా ఈ ఇసుక పంజరాన్ని మోస్తూ

నెత్తుటి తీగల మధ్య వేలాడుతున్న పక్షిలా

కాసేపు విశ్రాంతిని తీసుకోనివ్వు

Wednesday, February 18, 2015

భార రహితం..


తడి ఇగిరిపోతున్న శబ్దం 
ఫట్ మంటూ మొఖంపై


గరకుగా మిగిలిన పాయలగుండా
మౌనం తెరలుగా జారుతూ


నువ్వంటావు
నీకంటూ కొన్ని రాతలను మిగుల్చుకో అని!


నేనిలా 
భార రహితంగా ఎగిరిపోవాలనుకుంటూ!!

Tuesday, February 10, 2015

ఓ పేజీ మధ్య...


కొన్ని వాక్యాలనలా పొదివి పట్టుకొని
భద్రం చేయాలనిపిస్తుంది



కొన్ని పదాలకు ఇన్ని బియ్యం గింజలు చల్లి
బతికించుకోవాలనిపిస్తుంది


కొన్ని మాటలను ఆకు దోనెలో ఒడిసిపట్టి
దాచుకోవాలనిపిస్తుంది


నువ్వంటావు
నువ్వీ పేజీల మధ్యన సీతాకోకచిలుకలా ఎగిరిపోతావేమొనని...


నేనంటాను
అద్దుకోని రంగులను హామీ ఇవ్వలేనని...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...