Friday, August 14, 2015

కొన్ని సాయంత్రాలు...



కొన్ని సాయంత్రాలు ధూళి మేఘం ఆవరింపబడి
గరకుగా మారిన కనుగడ్డు పగులుతూ

చెదరిన గూడు చేరక పక్షి కూనలు
బిక్కు బిక్కుమంటూ

కరకు గాలి కోతకు చిగుళ్లు తెగిన
చెట్ల విలాపం

విసురుగా కొట్టిన వాన పాయతో
గజగజలాడుతున్న పిల్లలు

భయావరణంలో ఆత్మలింకిన 
ఒంటరి దేహాలు

అవును
కోల్పోతున్న ఒక్కొక్క పరిచయ స్పర్శ
నిన్నొక ఒంటరి ప్రమిదలో దీపం చేసిపోతుంది..

Sunday, August 2, 2015

దుఃఖాగ్ని..

నిప్పులు 
చిమ్మే 
కన్నీళ్ళు 
హృదయం
నుండి
ఎగసిపడుతూ
ఉగ్గబట్టిన
దు:ఖం
పిడికిలిలో
పెరపెరమంటూ
దేహమంతా
అగ్ని
ఆవహిస్తూ
దహిస్తూ
నెత్తురు
చిమ్మి
నిప్పులు
చెరగుతూ
లోలోపల
లావా
పెల్లుబుకుతూ
నన్ను
నేను
పునర్నవిస్తూ!!

అభ్యర్థన..

కొద్దిగా ఒత్తిగిలి
ఈ ఆకుల ఆకాశం పైకప్పు కింద
కాసింత విశ్రమించనివ్వండి

ఈ నేలను ఇంకిన ఈ చినుకు విత్తును
కాసింత మొలకెత్తనివ్వండి

ఈ సెకనుకు సెకనుకు మధ్య ఖాళీని
కాసింత పూరించనివ్వండి

ఈ మెలకువకు సుషుప్తకు మధ్య
కాసింత విరామమివ్వండి

ఈ స్వప్నాన్ని ఆ వేకువ కొక్కేనికి
కాసింత వేలాడనీయండి!!

దేహ సంచారం..

కొన్నంతే
అలా
తగలబడి పోవలసిందే

స్నేహం ప్రేమ ఇంకా ఏవేవో
అన్నీ అలా

గుడ్డ బంతిలా
జారి ఎగిరిపోతూ
కుప్పకూలుతూ

మనుషులం
అనుకోవడమే తప్ప
బతుకుతున్నామా?

ఇంత
మోసపూరిత లోకంలో 
ఆత్మలేని
దేహసంచారం..

చిరిగిన వస్త్రం

కొన్ని సాయంత్రాలకు మనసు చిరిగిన
వస్త్రంగా విడిపోతుంది

రంగులన్నీ వెలసి ఓ మాసిన
దారప్పోగులా వేలాడుతోంది

కుప్పబోసిన పసి కలలన్నీ కోరికల
పాదాలకింద అణగిపోతాయి

సంధి కాలం ఇనుప తెరగా మారి
సరిహద్దులు గీస్తుంది

నువ్వంటావు 
స్వేచ్ఛగా ఎగురని
పావురాయి బతుకుతుందా అని

అవును
కాల యవనికలో ఇంద్రధనస్సును
హరించే కాటుక మేఘం కాకూడదు కదా??

కవిత్వం కావాలి

ఇప్పుడు కొద్దిగా కవిత్వం కావాలి
కాసింత ఓదార్పుగాను
కాసింత దాహం తీర్చేదిగాను
ఇంకొంత దహించేదిగాను
వున్న కొన్ని
అక్షరాలను
కుప్ప పోసే
కవిత్వం
కావాలి


గోడపై వాలిన కనుగుడ్డు నిండా
పరచుకుంటూ
గొంతును చీలుస్తూ
ఉబికి వచ్చే
ఎర్రటి నినాదంలాంటి
కవిత్వం కావాలి

అటు ఇటూ పరచుకున్న
చీకటిని చీలుస్తూ
పౌర్ణమి రాత్రి
సంద్రం అలలపై
పరచుకునే
బంగరు తీగలలాంటి
కవిత్వం కావాలి

ఎగసిపడిన
అలల నురుగుతో
సర్రున ఒడ్డుకు చేరుతూ
పాదం కిందుగా ఇసుకను ఒరుసుకుంటూ
శిరసు వరకూ పాకే

చల్లని పాదరసం లాంటి
కవిత్వం కావాలి

కాలిన ఇనుముపై
పడ్డ సమ్మెట దెబ్బలాంటి
బలమైన విసురైన
ఒడుపైన
కవిత్వం కావాలి

నేస్తమా అంటూ
అలాయి బలాయి
చెప్పి ఎదకు హత్తుకుని
కాసిన్ని దుఃఖపు చినుకులను
రాల్చే
పసి హృదయపు
కవిత్వం కావాలి


వి
త్వం
కావాలి. 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...