దగ్గరై దూరంగా...

ప్రతి క్షణం నీ తలుపు తడుతూనే వుంటా ఆర్తిగా...
కానీ నీవు తెరుచుకోవెందుకో??

రానన్న వారిని వెంట బర బరా ఈడ్చుకు పోతావు...
వస్తానన్న నన్ను గుమ్మానికీవలే వదిలేస్తావు...

ఎన్నాళ్ళిలా నిరీక్షించను??
ఎడారి తోవలో యింకిపోయిన నీటి చెలమలా...
కారడవిలో వెన్నెల కాంతి చొరబడని దారిలా...
చివరి నూనె బొట్టు కాలి కరిగిపోయిన వత్తిలా...

నీ గాఢ పరిష్వంగంలో హాయిగా శాశ్వతంగా నిదురపోవాలని ప్రార్థిస్తున్న నన్ను
యింత నిర్దయగా నీరవ నిశీధిలో వదిలేయడం భావ్యమా??

మృత్యు స్పర్శలోని హిమత్వాన్ని నా నుదుటిపై ముద్రించరావా...