ఫీనిక్స్ లా...

ఇక్కడే
ఆగిపోయానుకదా?
నువ్వు చూసిన
ఈ మలుపు దగ్గరే...

స్మృతులన్నీ
ఒక్కోటీ ప్రతిసారీ
లోపలంతా
కోస్తూనే వున్నాయి...

నెత్తురంటిన
అక్షరాలన్నీ
పాట కట్టకుండానే
పారబోసావు కదా?

ఏదీ వదిలేయనూ లేక
ఏదీ అందుకోనూ లేక
ఓ చెట్టు మొదలులా
అటూ ఇటూ ఊగుతూ పాతబడి...

రాపిడవుతున్న
క్షణాలన్నీ లోలోన
దహిస్తూ అణువణువూ
బూడిదలా రాలుతోంది...

రాకపోతుందా
ఓ వాన మబ్బు!!
చినుకు పడి
మళ్ళీ ఫీనిక్స్ లా లేస్తా??