కళ్ళెం వేస్తూ...

ఇలా ఏదో వ్యక్తావ్యక్త
భావనతో... 

మనసును గిలిగింతలు పెట్టినట్టే
అనిపించి
మరల మరల
ముద్ద మందారంలా
ముడుచుకు పోతావు!

ప్రియా!!!
తప్పు ఒప్పు
ఇవి రెండూ
దేనికవే నిలబడలేని
నిలకడలేని సత్యాసత్యాలు కాదా!

మనకొరకు మనం
జీవించలేని
జీవనం సాగిస్తూ...

చట్రంలో ఇరుక్కుపోతూ...

బోనెపెట్టెలో చిక్కుకున్న
ఎలుకలా తప్పించుకోలేనితనం
వెక్కిరిస్తూ నిలుచున్నప్పుడు
నిస్సహాయంగా సంకెళ్ళు వైపు
చేతులు చాస్తూ...

ఒరిసిన గాయం పెట్టే
బాధలోనే రసాన్ని ఆస్వాదిస్తూ...

ఏదీ ఇంకలేదన్న తనాన్ని

గుండెకు అద్ది...

అలా నేలబారుగా ఒత్తిగిల్లి

ఓ దీర్ఘ నిద్రలో కూరుకుపోవడమేనా!