అప్పుడే శీత గాలి వీస్తోంది
పావురాయి గూట్లో కుర్ కుర్ మని కలియదిరుగుతూ
ఒక్కో ఆకూ నేలదారి పడుతూ
తురాయి కాయలు వంకీలుగా కత్తిలా వేలాడుతూ
చర్మం మొద్దుబారుతూ పెళుసు బారుతూ
క్రీముల అడ్వర్టైజమెంట్ల గోల మొదలవుతూ
రగ్గులన్నీ దులుపుతూ ఆవిడ మళ్ళీ ఒకసారి
అలమరా అరలు సర్దుకుంటూ
తలుపులేని ఇంటికి తడికయినా లేక
ఆ ముసలి అవ్వ అలా నులకమంచంలో గొణుగుతు
ఋతువేదైనా జీవితం నిండుగా ఇన్ని మడతల
మద్య చినిగిన దుప్పటిలో గాలి చొరబడుతూ వెక్కిరిస్తూంది కదా!!
"కవి వర్మ" గారూ అద్భుతంగా రాసారు.....
ReplyDeleteThank you anoo.. maree kavini cheseyakandi..
Deleteశీతాకాలం వచ్చేసింది కదండి.స్వాగతం బాగా పలికారు వర్మ గారు.
ReplyDeleteశీత కాలమొస్తేనే కానీ మీ దర్శనం కాలేదండీ..:-) ధన్యవాదాలు జలతారు వెన్నెల గారూ..
Deleteమీరు ఏ విషాయన్నైనా ఇట్టె చెపెస్తారు... మీ secret నాకు కూడా చెప్పండి.. ప్లీజ్..(ష్.. మన మధ్యె ఉంచుతాలెండి)హ్హ..హ్హ.:-):-):-):-)
ReplyDeleteసీక్రెట్ ష్.. మీకు మాత్రమే చెప్తాలెండి :-)
Deleteధన్యవాదాలు కార్తీక్ గారు..
చలికాలంలో వచ్చేసిందన్నమాట :-)
ReplyDeleteరాదా మరి వానకాలం తరువాత.. :-) thank you
Deleteమీ కవితల్లో చలికాలం చంపేస్తుంది
ReplyDeleteమంచుకురిసి మంట రగిలిపోతుంది
అక్షరం వ్రాయడానికి పెదవి వణికింది
మెదడు ముసుగుతన్ని పడుకుంది....
అంటారా? లేక చలి చలిగా గిల్లింది అంటారో చూడాలి :-)
hmmmm..
Deleteఏంటో ఈ కాలమూ ఇలానే మొదలయింది పద్మార్పిత గారూ.. :-)
మీ ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు..
Season tho patu trend marchandi sir :-)
ReplyDelete