అప్పుడలా...
గోడ పక్కగా నడుస్తూ వెల్తున్నప్పుడు
కనుల ముందు వార్తా పత్రికనో పాఠశాలనో నడయాడేది....
గోడ ఎక్కడో ఒరిగి పోయిన వీరుని చివరి పిలుపు
ఎర్రగా చెక్కి లోలోపల మంటను రగిల్చేది.....
గోడలన్నీ నినాదాల గేయాల బాణీ కడుతూ
తొలి పొద్దు పొడుపున వేకువ గీతాలయ్యేవి....
గోడ యుద్ధ నగారా మోగించే వాయిద్యమై
సరిహద్దులను చెరిపే గొంతుకయ్యేది...
గోడ తెల్లవారి వాడి కంట్లో సూదిలా దిగబడి
గుండెల్లో గుబులు పుట్టించేది....
గోడ అమ్మ పిలుపై కన్న పేగు తీపిని
తట్టి లేపి ఉలిక్కిపడేది....
వేలి చివరలన్నీ రంగు కుంచెలయి
వేల గొంతుకల పిలుపులయ్యేవి....
రెమ్మో కొమ్మో చివరికి బీడీ కూడా కుంచె అవతారమెత్తి
గోడ పక్కగా నడుస్తూ వెల్తున్నప్పుడు
కనుల ముందు వార్తా పత్రికనో పాఠశాలనో నడయాడేది....
గోడ ఎక్కడో ఒరిగి పోయిన వీరుని చివరి పిలుపు
ఎర్రగా చెక్కి లోలోపల మంటను రగిల్చేది.....
గోడలన్నీ నినాదాల గేయాల బాణీ కడుతూ
తొలి పొద్దు పొడుపున వేకువ గీతాలయ్యేవి....
గోడ యుద్ధ నగారా మోగించే వాయిద్యమై
సరిహద్దులను చెరిపే గొంతుకయ్యేది...
గోడ తెల్లవారి వాడి కంట్లో సూదిలా దిగబడి
గుండెల్లో గుబులు పుట్టించేది....
గోడ అమ్మ పిలుపై కన్న పేగు తీపిని
తట్టి లేపి ఉలిక్కిపడేది....
వేలి చివరలన్నీ రంగు కుంచెలయి
వేల గొంతుకల పిలుపులయ్యేవి....
రెమ్మో కొమ్మో చివరికి బీడీ కూడా కుంచె అవతారమెత్తి
చిట్లిన వేలి చివరి రక్తపు బొట్టు నినాదమయ్యేది....
ఎర్ర టోపీ వాడికి మస్కా కొట్టి
గోడ చలి రాతిరి వెచ్చని టీ గొంతులో పోసేది....
ఒక్కోసారి వీపును చీరిన లాఠీ
గొంతులో గట్టిగా ఓ మూల్గుతో తిట్టై నవ్వేది....
గోడ ఆత్మీయ మిత్రునిలా
ఆలింగనం చేసుకొని సేదదీర్చే రావి చెట్టయ్యేది....
నేడు...
ఎర్ర టోపీ వాడికి మస్కా కొట్టి
గోడ చలి రాతిరి వెచ్చని టీ గొంతులో పోసేది....
ఒక్కోసారి వీపును చీరిన లాఠీ
గొంతులో గట్టిగా ఓ మూల్గుతో తిట్టై నవ్వేది....
గోడ ఆత్మీయ మిత్రునిలా
ఆలింగనం చేసుకొని సేదదీర్చే రావి చెట్టయ్యేది....
నేడు...
ఏ గోడ చూసినా బలత్కారంగా నగ్నంగా సిగ్గులేనితనంతో
నిలబడి కనురెప్పలకు మేకులు దిగ్గొడుతోంది.....
గోడలన్నీ వాడి సరకుల బ్యానర్లై నిర్లజ్జగా
అమ్మతనాన్ని సరుకు జేసే సంతలా కూలబడుతున్నాయి....
గోడలకన్నీ మళ్ళీ గొంతునిచ్చి నినదించే
వేకువ కోసం ఆత్రంగా ఆర్తిగా...
బాగా రాసారు ,మీరెందుకు సమాజం పట్ల అంత బాధ్యత తీసుకుంటారు ?మిమ్మలిని ప్రశ్నించే వయసు నాకు లేదు ,కాని ఆగలేకపోయాను ?
ReplyDeleteయువకులైన మీరే అలా అడిగితే No comment...Thank u..
Deleteయువకుడినే కాని మీరెంత మీ రచనల తో మారుద్దమన్నా మార్పు ను అంగీకరించే స్తితిలో మనం లేము ,అందుకే అల అడిగాను !
Deleteమార్పు అనేది అంత తొందరగా కనపడదు బయటికి.. అంతర్లీనంగా సాగుతుంది..మీ పేరులోలా..
Deleteనా బ్లాగ్ పేరులో ఏముంది అండి,నాకు శ్రీశ్రీ అంటే అభిమానం అందుకే పెట్టాను ,ఇంకా నా పేరు శ్రీహర్ష ,వయసు 18 మాత్రమే ,మీరు గారు అనకర్లేదు
Deleteవర్మాజీ ,చక్కగా వివరించారు అప్పటికి, ఇప్పటికీ ఉన్న గోడ రాతలను
ReplyDeleteఅప్పుడు ప్రజాస్వామ్యం ఎలా ఉండాలో తెలిపే రాతలు చూసే వాళ్ళం.
ఇప్పుడు ప్రజా స్వాహా..మ్యామ్మ్యాం ఎలా ఉంటుందో చూస్తున్నాం.
గోడమీది రాతలు ఒక్కరి గొంతులోనైనా మాటలవ్వాలని రాసేవాళ్ళు.
ఇప్పుడు కళ్ళలో తూటాలవుతున్నాయి...చక్కటి భావం.
మీ ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు ఫాతిమాజీ...
Deleteకనురెప్పలకు మేకులు దిగ్గొడుతోంది.....వర్మ గారు ఈ లైన్ చాలా చాలా బాగుంది చాల బాగా చెప్పారు గోడలు చూసి తలదించుకునే రోజులివి మీ అంతఃఘర్షణను అక్షర రూపంలో అద్భుతంగా మలచారు
ReplyDeleteమీ అభిమాన స్పందనకు ధన్యవాదాలు skvramesh గారు..
Deleteeach and every line very very nice sir alochimpavchese oka chakkati kavithanu andincharu
ReplyDeleteమీ ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు veenaa lahari గారూ..
Deleteమీ కవితల్లో పవర్ ఉందని మరోమారు నిరూపించారు:-)
ReplyDeleteమీ అభినందనల స్ఫూర్తికి అభివందనాలు పద్మార్పిత గారు...
Deleteఏ గోడను చూసినా మీ కవితే గుర్తుకొస్తుందండి. చాలా బాగారాసారు.
ReplyDeleteమీ అభిమానానికి ధన్యవాదాలు అనికేత్...
Delete