ఈ నిర్జన వంతెన అంచున
ఒక్కో దారప్పోగునూ పేనుతూ
అక్షరాల అల్లికలల్లుతూ
పదాల మధ్య బందపు కండెను జార్చుతూ
ఒలికి పోకుండా పట్టుకొనే ఒడుపు కోసం నిలబడి వున్నా....
ఏదీ అంటనితనమేదో యిలా ఒంటరిగా
మిగిల్చి పాదాలను రాతి తాళ్ళతో బంధించి
దేహాన్ని ఇలా వదిలేసి పోయింది....
మనసు మూగతనాన్ని నింపుకొని
గ్లాసు నిండుగా ఒంపినా గొంతుదిగని మత్తు....
యుద్ధానంతర నిశ్శబ్ధపు నీరవం
చుట్టూరా పొగల సుళ్ళుగా అల్లుకొని
అస్తమయ వెలుగులో కాసింత రంగునిచ్చి
కనులలోయలో ఒరిగిపోతు....
దూరంగా జరుగుతున్న మేఘాల రాపిడికి
అక్కడక్కడా మెరుస్తూ ఓ వాన చినుకు
కన్రెప్పపై జారిపడి వెచ్చగా గొంతులో దిగుతూ
గుండె మూలల ఖాళీని కాసింత కప్పే కఫనవుతూ....
దేనికదే ఒక అసంపూర్ణత్వం కలగలిసి
నలుపు తెలుపుల చిత్రంగా గోడనతుక్కొని
కలవని గీతల వలయంలా మారుతూ
వెక్కిరిస్తూ ఎదురుగా అలా నిలబడుతూ....
ఎక్కడో ఓ సన్నని నాదం విరిగిన వెదురు పొద మీంచి
గాలిని కోస్తూ శబ్ధావరణాన్ని సృష్టిస్తూన్న
వాతావరణంలో గాయాన్ని సలపరమెట్టిస్తూ.....
ఒక్కో దారప్పోగునూ పేనుతూ
అక్షరాల అల్లికలల్లుతూ
పదాల మధ్య బందపు కండెను జార్చుతూ
ఒలికి పోకుండా పట్టుకొనే ఒడుపు కోసం నిలబడి వున్నా....
ఏదీ అంటనితనమేదో యిలా ఒంటరిగా
మిగిల్చి పాదాలను రాతి తాళ్ళతో బంధించి
దేహాన్ని ఇలా వదిలేసి పోయింది....
మనసు మూగతనాన్ని నింపుకొని
గ్లాసు నిండుగా ఒంపినా గొంతుదిగని మత్తు....
యుద్ధానంతర నిశ్శబ్ధపు నీరవం
చుట్టూరా పొగల సుళ్ళుగా అల్లుకొని
అస్తమయ వెలుగులో కాసింత రంగునిచ్చి
కనులలోయలో ఒరిగిపోతు....
దూరంగా జరుగుతున్న మేఘాల రాపిడికి
అక్కడక్కడా మెరుస్తూ ఓ వాన చినుకు
కన్రెప్పపై జారిపడి వెచ్చగా గొంతులో దిగుతూ
గుండె మూలల ఖాళీని కాసింత కప్పే కఫనవుతూ....
దేనికదే ఒక అసంపూర్ణత్వం కలగలిసి
నలుపు తెలుపుల చిత్రంగా గోడనతుక్కొని
కలవని గీతల వలయంలా మారుతూ
వెక్కిరిస్తూ ఎదురుగా అలా నిలబడుతూ....
ఎక్కడో ఓ సన్నని నాదం విరిగిన వెదురు పొద మీంచి
గాలిని కోస్తూ శబ్ధావరణాన్ని సృష్టిస్తూన్న
వాతావరణంలో గాయాన్ని సలపరమెట్టిస్తూ.....
దేనికదే ఒక అసంపూర్ణత్వం కలగలిసి
ReplyDeleteనలుపు తెలుపుల చిత్రంగా గోడనతుక్కొని
కలవని గీతల వలయంలా మారుతూ
వెక్కిరిస్తూ ఎదురుగా అలా నిలబడుతూ....
అసలు చేరాలనుకున్న దారి ఎప్పుడు కలుస్తుందో తెలీని నిరాశ.
స్తబ్దమైన భావన కనిపించింది మీ కవితలో నేను సరిగా చెప్పానో లోదో తెలీదు.
వర్మగారూ కవిత ఇంకా విపులంగా రాసి ఉండవచ్చు మీరు. బాగుంది.
నా మనసు పలికే భావాలను యిలా పంచుకునే ప్రయత్నమండీ...అది అసంపూర్ణమో, సంపూర్ణమో నాకెరుకలో వుండదు...మీ విశ్లేషణాత్మక ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు ఫాతిమాజీ...
Deletevarmaaaji nadi vimarsha kadu inkaa vivaramgaa raayagalaru meru annaanu.
Deletemee spandananu vimarshaga analedu Fathimaji..visleshana annaa..appatikappudu palikinadi rayadame..inkaa baagaa antu yenadu prayatnichaledu..alaa raavadamledu chitrika patti raayadam..:(
Deleteవర్మ గారు as usual మీ పద సంపదను బాగా ప్రదర్శించారు ! నిప్పు కణిక ల్లాంటి పదాలు !
ReplyDeleteప్రదర్శన ఏం లేదండీ...just put my feel on wall...ఎందుకంటే నేనంత పద సంపద్వంతుడిని కాదు...గమనించే వుంటారు...ధన్యవాదాలు maromahaprasthanam garu..
Deleteమీతో సర్వకాల సర్వవ్యస్థలయందు ఆమె తోడని చెప్పే మీకు ఒంటరితనమేల వర్మగారు:)
ReplyDeleteకవితా పరంగా భావాలు బాగున్నా ఇలా ఒంటరితనాన్ని కావాలని కోరితెచ్చుకోకండి:)
అప్పుడప్పుడూ ఒంటరితనంలోని వేదననుభవిస్తేనే ఆమె గొప్పదనమెరుకవుతుందని యిలా..:)
Deleteమీ అనురాగ స్పందనకు ధన్యవాదాలు అనికేత్..please take my Perk..
నిర్జన వంతెన పై వితౌట్ సౌండ్ పొలూషన్ మీరొక్కరే ఎంజాయ్ చేస్తానంటే మేముఒప్పుకోమండి వర్మగారు:-) మేమంతాలేమా!!
ReplyDeleteవావ్...
Deleteయింక మీరు ఈ వంతెన వద్దకొస్తానంటే ఒంటరితనమేముంటుంది...
కవితా గానమే కదా పద్మ గారు..:-)
మీ సాహితాత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు..
chala bavundandi
ReplyDeleteధన్యవాదాలు రమెష్ గారు...
Deleteజనంతో కలిసి నడిచే మీకూ ఒంటరితనమేంటండీ వర్మగారూ..
ReplyDeleteఏదో నిగూఢమైనది మిమ్మల్ని శాశిస్తున్నట్టుంది..
Enjoy the silence of loneliness sometimes is better to know what we are..Congrats...
ధన్యవాదాలు వడ్రంగిపిట్ట గారు మీ ఆత్మీయ సూచనకు...
Deleteచూస్తుంటాను మీ వ్రాతలన్నీ... చదివినప్పుడంతా కొత్తదనమే
ReplyDeleteథాంక్సండీ లిపి భావన గారూ...
Delete