దిగంతాల చివరాఖరు అంచుపై
నువ్వూ నేనూ..
ఏ మాలిన్యమూ అంటని
ఏ కాలుష్యమూ సోకని
ఏ కాఠిన్యమూ తాకని
నవ్వుల కాంతులు పూయిస్తూ..
దేహమంతా సంతోషపు
రెక్కల సవ్వడి వీవెనగా...
మనకు మనమే
రారాజుగా
ఈ ఆకాశపుటెడారిలో
ఆర్థ్ర వర్షపు జల్లులలో
తడుస్తూ
దాహార్తిని తీర్చుకుంటూ....
ఎలుగెత్తి స్వేచ్చా నినాదం
ఆద్యంతాలు పిక్కటిల్లేలా
చేస్తూ...
ఒక్కో అణువూ
దేనికదే విడివడి
దానికదే ఏకమవుతూ
సాగుతున్న
ఈ అనంత పయనంలో
సమూహంలో
ఒంటరి బాటసారిగా....
నువ్వూ నేనూ..
ఏ మాలిన్యమూ అంటని
ఏ కాలుష్యమూ సోకని
ఏ కాఠిన్యమూ తాకని
నవ్వుల కాంతులు పూయిస్తూ..
దేహమంతా సంతోషపు
రెక్కల సవ్వడి వీవెనగా...
మనకు మనమే
రారాజుగా
ఈ ఆకాశపుటెడారిలో
ఆర్థ్ర వర్షపు జల్లులలో
తడుస్తూ
దాహార్తిని తీర్చుకుంటూ....
ఎలుగెత్తి స్వేచ్చా నినాదం
ఆద్యంతాలు పిక్కటిల్లేలా
చేస్తూ...
ఒక్కో అణువూ
దేనికదే విడివడి
దానికదే ఏకమవుతూ
సాగుతున్న
ఈ అనంత పయనంలో
సమూహంలో
ఒంటరి బాటసారిగా....
చాలా బాగుంది వర్మ గారు
ReplyDeleteధన్యవాదాలు జలతారువెన్నెలగారూ..
Deletesir, me kalaaniki venna raasi vennelalo thdipi makarndam raasi manchulo munchi raasaremo ee kavithani anipistundi . chala chala bagundi. me kavithalu nenu aadivaram andhra jyothi lo chusanu chala sarlu,
ReplyDeleteMeraj Fathimaగారూ మీ కవితాత్మీయ వ్యాఖ్యానంతో చాలా సంతోషమేసింది.. ధన్యవాదాలు....
Delete