కన్నీటి చినుకులు

నిన్ను చూడగానే

పసితనంలో నీవుకూడా నా

చిన్నారి చెల్లెలా అమ్మకొంగు పట్టుకొని

ఆడిన దోబూచులాటలు గుర్తొచ్చాయి

మా ఊరి పచ్చని పొలాల గట్ల వెంట

పట్టు పరికినీలతో పరుగులిడిన నా
చిన్నారి గజ్జెల సవ్వడి వినబడుతూంది

నీ రెండు కళ్లు మా ఊరి నీలాటి
రేవును గుర్తుగా చూపెట్టాయి

ఎ గాలానికి చిక్కిన బంగారుపాపవో
ఈ చెరలో చెరచబడుతున్నావు

శుష్కించిన నీ దేహంలో
వీర్యస్నానమాడుతున్నారు

ఎదలోని ఆవేదనను వడలిన
కనురెప్పలక్రి౦ద దాచుకు౦టూ
ఎప్పుడూ వాడని గులాబీలా
పెదాలపై ఎరుపునవ్వుతో
స్వాగతిస్తావు!

మెరుపుల నీ చీర వెనుక మేడిప౦డు
సమాజాన్ని దాచేస్తూ తలుకులీనుతావు

ఎన్నో యదార్ధ వ్యథార్త జీవన శకలాలని నీ
రె౦డు కాళ్ళ స౦ధ్యలో దాచిపెడుతూ
కర్మయోగిలా కదిలిపోతావు

మరుసటి క్షణం కోసం ఆర్తిగా
ఎదురుచూసే నీకు ఏమివ్వగలను
కలతపడ్డం కొత్తగాని నీకు
రె౦డు కన్నీటి చినుకులు తప్ప!

విసిరేయబడ్డ శుక్రకణాల చారికలలో
ఎక్కడో దాక్కున్న నా ముఖ చిత్రాన్ని
వెదుక్కు౦టున్నాను ......