Saturday, February 7, 2009

వీలునామా

నేను కేర్ మన్నంటనే
నా గొంతులో
అమృతపు చుక్కలు పోసి
పొత్తిళ్ళలో సేదదీర్చిన
నిన్ను ఎలా మరువగలనమ్మా
నీ వేళ్ళను అందుకొని
నీ అడుగులో అడుగునై
నేర్చా నీ నడక
అమ్మా అన్న బీజాక్షరాలలోంచే
భాష నేర్చుకొన్నాను
నీ లాలిపాటల్లోని
కరుణామయ
పల్లవులే నా కవిత్వం
నీ కష్టానికి ప్రతిరూపమీ
దేహం
నీవు కన్న కలల్ని ఆవిష్కరించడానికి
నేను సాయుదునిగా
తరలిపోయాను
నీలాంటి వీరమాతలెందరో
tama గుండెల గూడుల్లో దాచుకొని

గమ్యానికి చేరువగా
సాగనంపుతున్నారు
రేపటి సూర్యోదయం కోసం
నేడు నేను గున్కిపోక తప్పదు
తోలి వెలుగు రేకల్లో
గోదూలినై నిన్ను
చేరుకుంతానమ్మా
సెలవు....

No comments:

Post a Comment

నిర్మొహమాటంగా చెప్తే సంతోషిస్తా..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...