ఆవిష్కరింత....

తొలి పలకరింపుతోనే
ఎన్నో యుగాలుగా కలిసి వున్నట్టు...
తెగిన దారమేదో ముడిపడి
గొంతులో జీరగా ఓ సన్నని
గీతమొకటి ఒలికినట్టు...

కనులముందు వాన వెలుస్తూ తుంపరల
మెరుపులగుండా రంగుల చిత్రమొకటి
ఆవిష్కరిస్తున్నట్టు....

పిలిచినప్పుడంతా
ఓ బంగరు పిచ్చుక నుండి జారిపడిన
రేక అలా ఎగురుకుంటూ మెడ వంపున
చక్కిలిగిలి పెట్టినట్టు....
ఆ ముంగురులను తాకిన సన్నని
గాలి తిమ్మెర సువాసనగా
ముక్కు పుటాలను తాకుతూన్నట్టు...

అలా సందేశమొచ్చినప్పుడంతా
గుండె గదిలో నెత్తురు ఉలికిపడ్డట్టు
కంట్లో ఓ మూలగా కదలిన ప్రతిబింబం
పలకరిస్తూ మెల్లగా చేతి వేళ్ళలో
వెచ్చగా తన వేళ్ళు చొప్పిస్తూ దగ్గరగా
వెచ్చని ఊపిరి సెగలుగా తాకుతూ
చలి పులిని వేటాడుతున్నట్టు....

ఈ బంధమిలా చివరాఖరి ఊపిరి
మెట్టు వరకు దాచి వుంచుతావా............