ఒక్కో సారంతే...

 

అలా నడుస్తూ వుంటాం
గట్ల మీదుగా దుక్షిణిపుల్లల విత్తులంటుకోని వదలనట్టుగా
అర చేతులకు గీర్లు పడుతూ

చెప్పులతో పాటు అరికాళ్ళనిండా ఇంత ఒండ్రు మట్టి అంటుకొని
ఎన్ని నీళ్ళతో కడిగినా ఏదో జిగురుగా ఇంకా వదలనట్టుగా
ఒక ఎఱని చార అగుపడుతూ

అర చేతులగుండా వేళ్ళ మధ్యనుండి జారుతున్న దారాన్ని ఆసరాగా
ఎగరేసిన గాలిపటం ఆకాశపుటంచులు తాకుతున్న సమయంలో
తెగిపోయిన తోకచుక్కలా నేలరాలుతూ

కిల కిల మని బాతులగుంపొకటి చెరువునిండా ఈదుతూన్న సమయంలో
ఒక్కసారిగా గండిపడి ఇంకిపోయిన చెరువు గర్భంలో
బురదలో కూరుకుపోతూ

కళ్ళ ముందు పరచుకున్న పచ్చదనం ఒక్కసారిగా ఎడారైనట్టు
గుండెలోతుల్లో ఏదో బెంగ.. కూతురు తన వేలి చివర వదిలిపెట్టి వెళ్తూ
ఇంత పిరికిదనాన్ని మూటగడుతూ

కొన్ని సమయాలు కొన్ని ఏకాంతాలను కలగలుపుతూ యింత ఒంటరితనాన్ని
గుంపులోంచి తీసి మీద జల్లి చినుకులన్నీ ఆవిరయి నల్ల మబ్బేదో
కళ్ళ మద్య కలల్ని కత్తిరిస్తూ

(తే 27-09-2013 దీ రాత్రి 11.11)

విశ్రమించనివ్వండి...

అక్కున చేర్చుకోవాలన్న అక్షరాలే మరల మరల దూరంగా నెట్టేస్తుంటే
ఖాళీ అయిన వేళ్ళ మద్య ఇంత ఒంటరితనం ఒలికిపోతూ

చీకట్లను కప్పుకున్న గాలి తెరలు తెరలుగా వీస్తూ
నగ్న దేహాన్ని పూడ్చి పెడుతూంది

కాసింత ఖాళీ జాగాలో కూరుకు పోతూ
ఒకింత విశ్రమించనివ్వండి...

మానని గాయమేదో సలపరమెడుతూ చారలు దేరిన
నెత్తుటి పగుళ్ళ మద్య గడ్డకట్టిన జిగటగా వేలాడుతూ

చుట్టూ పలుచనవుతున్న జీవావరణంలోంచి తనను
తాను వెతుక్కునే లాంతరు కోసం ఆత్రంగా వేచి చూస్తూ

ఉరితాడు పేనిన చేతుల మద్య ఒరిపిడికి విరిగిన
మెడలో మూలుగు చెప్పిన రహస్యమేదో తెలియాలిప్పుడు

కాసింత ఖాళీ జాగాలో ఒరిగి పోతూ
ఒకింత విశ్రమించనివ్వండి...

రావా....

దూరాన్ని టుప్ టుప్ మని దారప్పోగులా తెంపి
నువ్వొక్కసారి కనులముందు నిలవగానే
మా ఇంటి ముంగిటి గులాబీ నవ్వుతూ ఎరుపెక్కింది...
 

 తడిచిన ఆకుల చివుళ్ళనుండి నీపై కురిసిన 

చినుకుల తుంపరతో నువ్వొక్కసారి నవ్వుల వానవయ్యావు...

కాసిన్ని జాజులు కొన్ని మల్లెలు కలగలిసిన 

గమ్మత్తు నైట్ క్వీన్ సువాసనేదో కమ్ముకుంది  పరిసరమంతా...

వాన వెలిసాక ఇంద్రధనస్సులా ఒక్కసారిగా
వర్ణాలన్నీ ఏకమై నేతంచు జరీలా  చుట్టూ విరబూసాయి...

రావా నేస్తం!
మరలా ఒక్కసారి ఈ ఆత్మను కోల్పోయిన దేహంలోకి
కాంతిపుంజంలా మరో జన్మ ప్రసాదిస్తూ...

పద్మార్పిత గారికి శుభాకాంక్షలు...

  

 అంతరంగంలోని 

అంతర్ముఖాన్ని 

పద  కవితా చిత్రాల ద్వారా

అందంగా

ఆనందంగా 

ఆత్మీయంగా 

ప్రేమగా 

ఆవిష్కరిస్తూ

300ల భిన్న విభిన్న

జీవన  కోణాలను 

అనతికాలంలోనే ప్రచురించిన 

పద్మార్పిత గారికి శుభాభినందనలతో..

పచ్చబొట్టు..

నీ గురుతులన్నీ
గుండెపై పచ్చబొట్టులాయె

నీ మాటలన్నీ
తేనె చెలమలాయె

నీ పద ముద్రలన్నీ
పూల గుత్తులాయె

నీ నవ్వులన్నీ
ముత్యాల సరాలాయె

నిన్నెన్నటికీ
వీడని నీడ నేనాయె...

కవిత్వంతో నా పయనం...

కవిత్వంతో నా పయనం:

కవిత్వం నన్ను నేను సంభాళించుకొని సంగ్రహించుకొని కొనసాగడానికి ఉపకరణమవుతోంది. 

కాస్తా నిశ్శబ్ధాన్ని ఏరుకొని పొదువుకొని పొదగడానికి వీలు కల్పిస్తుంది. 

చుట్టూ వున్న వాతావరణంలోని జీవావరణంలోని రణగొణధ్వని కృత్రిమత్వం అమానవీయత అసహజత్వంలనుండి దూరం కావడానికి నా రాతల ద్వారా మిత్రులతో సంభాషించడానికి ఇదొక సాధనంగా మాత్రమే నేను చేస్తున్నా.

పశుల కాపరిగా వున్న ఒంటరి పిల్లాడు తన ఒంటరితనాన్ని దూరం చేసుకునేందుకు చేతిలోని వెదురు కర్రను ఊదుతూ తనను తాను మరచినట్టుగా.

లే...

 

నిర్మలంగా ఉన్న ఆకాశాన సూర్యుడు ఇంత నెత్తురిని ఉమ్మేస్తూ
వడి వడిగా వస్తుంటే నిన్నింకా నిద్రపొమ్మని ఎలా చెప్పను నేస్తం...

లే...
ఈ కాసిన్ని ఉప్పు నీళ్ళతో ఈ నెత్తుటి మరకను శుభ్రం చేద్దాం...

ముసురు...

ఆలోచనల తేనెటీగల ముసురు

పట్టులో మాయ మవుతున్న తేనె

ఆకు చివర చీమల ఉసుళ్ళ పట్టు

పగలని గుడ్డులో పిల్ల చీమ విల విల

తెలవారని రాత్రిలా రోజు దీర్ఘ నిశ్వాశ

ఎగబాకుతున్న చెద మెదళ్ళని తొలుస్తూ

బొంత కుట్టులో కప్పని చిరుగు పోగు

రాలిపడని పండుటాకు చివర నీటి బొట్టు

అసంగత సంగతాల మేళవింపు