Monday, June 24, 2013

లాంతరు..

చేతిలో లాంతరు మసకబారుతూ
కనుల ముందు చీకటి తెరలు తెరలుగా...

వీధి మలుపులో తెల్ల తెల్లగా దూది ముద్దలులా
నంది వర్థనం పూలు తడిగా...

విసురుగా వీచిన గాలికి అవిసె చెట్టు
కొమ్మలనుండి వాన నీరు కుమ్మరింపు...

దూరాన గాయపడ్డ రాగమేదో
దు:ఖానలాన్ని సన్నగా మండిస్తూ...

కొండ పోడులో రాజుకుంటున్న
నిప్పు పొగ కమ్ముకుంటూ...

అవ్వ చేతిలో ఎర్రటి అంబలి
గిన్నెలో వణుకుతూ...

కాలం దేహపు నడి రోడ్డుపై
నెత్తురు కక్కుకుంటూ...

12 comments:

  1. njaani ki daggaragaa aadramgaa chaalaa baavundi

    ReplyDelete
    Replies
    1. మీ అభిమాన స్పందనకు ధన్యవాదాలు మంజు (చెప్పాలంటే) గారు.

      Delete
  2. "కాలాన్ని" "దృశ్యం"గా మీ కవితలో మా ముందుంచారు.

    ReplyDelete
    Replies
    1. మీ అభిమాన సహస్పందనకు ధన్యవాదాలు అనూ గారు..

      Delete
  3. నిజాలన్నీ ఇలా చీకటిలో కనబడని అందీ అందని అందాలేమో.....మీ కవిత చాలా బాగుందండి.

    ReplyDelete
    Replies
    1. అవుననుకుంటా సృజన గారూ..:-)

      ఎన్నాళ్ళకి మీ రాక.. ధన్యవాదాలు..

      Delete
  4. ఏంటో జీవితంలోని సత్యకోణాలు ఇలా భాధాతర్పంగా ఉంటాయి.:(

    ReplyDelete
    Replies
    1. నిజమే కదా అనికేత్..
      నా రాతల పట్ల మీ అభిమానానికి ధన్యవాదాలు..

      Delete
  5. జీవిత సత్యాలకి మీ భావాన్ని జోడించి భలే చెప్పారు.

    ReplyDelete

నిర్మొహమాటంగా చెప్తే సంతోషిస్తా..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...