గదంతా పరచుకున్న చీకటి దీపపు కాంతిలో
సన్నని నల్లని మెరుపు
కంటిపాప నలుపులో దాగిన
వెలుతురే కనిపిస్తోంది
అక్షరం చుట్టు పరచుకున్న వెలుగు
వలయంలా
మాటల చుట్టూ అల్లుకున్న లోలోపలి
పరిమళంలా
చమురు ఇంకిన దీపపు ఒత్తి చివరి
మెరుపులా
గంధమేదో పూసినట్టు రాజుకుంటున్న
నిప్పు కణికలా
నువ్వలా దోసిలిలోకి రాగానే వేళ్ళ సందులగుండా
కరిగిపోతూ
దాహార్తితో నెత్తురు చిమ్మిన గొంతులోంచి రాగమొకటి
రాలిపడుతూ
వానలో తడిచిన కాగితప్పడవ మునకేస్తూ
చిరిగిపోతూ
మృత పెదవులపై కురిసిన చినుకు
తడి కోల్పోతూ
అసంపూర్ణంగా వదిలేసిన వర్ణ చిత్రంలా
ఇలా వెలిసిపోతూ
కవితల్లో ఎలాగో విషాదం గుప్పిస్తారుగా
ReplyDeleteబొమ్మ కూడా ఎండిపోయిన ఆకేగా....
కనీసం టైటిల్ అయినా కాస్త నవ్వొచ్చుగా :-)
ఏమైనా కవిత మీదైన శైలిలో మాబాగా నచ్చేసింది!
ఏంటో అలా పదాల మద్య ఆ ఎండినతనమే వెంటాడింది పద్మార్పిత గారూ..
Deleteమరో సారి మీ ఆత్మీయ సలహా పాటిస్తాను :-)
ధన్యవాదాలు..
'కవివర్మ " గారూ అద్భుతం మీ భావ వ్యక్తీకరణం...ఇంతకన్నా మనసులోని విషాదాన్ని ఎవరు పోల్చగలరు..మనసు భారమైంది..No words to praise ur poetry...amazing!
ReplyDeletemee abhimaana spandanaku dhanyavaadaalandi anu gaaru..
Deleteనలుపులో వెలుగు చూపించారు ..
ReplyDelete.
మృత పెదవులపై కురిసిన చినుకు
తడి కోల్పోతూ
అసంపూర్ణంగా వదిలేసిన వర్ణ చిత్రంలా
ఇలా వెలిసిపోతూ....ఎంత చక్కటి భావం అండి అభినందనలు మీకు
Thanksandi Manju (cheppalante) gaaru..
Deleteచక్కని భావంతో చిక్కగా వ్రాశారు.
ReplyDeletemee spoorthidayaka spandanaku dhanyavadalu prerana garu..
Delete