కడవల కొద్దీ నీళ్ళు
కలలో కళ్ళలో
నదిలో పాదాలు
మండుతూ ఇసుకలో
గిర్రున తిరుగుతూ
నేల రాలిన కాకి
ఎవరి కంట్లోను
తడిలేనితనం
గుండె ఆవిరై
నెత్తురు నల్లని మరకగా
నాచు బారిన ఈ
గోడను వేలితో గీస్తూ
నీళ్ళింకిన మొదలుతో
ఆకు రాలిన బూరుగుమాను
దేహం ఉష్ణ మండల కాసారం
రా
లి
న
పూవొకటి తారుపై మరుగుతూ
ఎ
ము
క
లు
ఉబ్బిన అనాధ రహదారి పక్కన
ఒక తడి మాటను
చిలికి పో!
రాత్రి నీకిన్ని
నీళ్ళు దానం చేస్తుంది...
నీళ్ళు.. ఈ వనరం లేకుంటే ప్రాణం నిలువదు.. ప్రాణమున్న ప్రతి జీవికి ఆధారం..
ReplyDeleteస్నేహం.. ఆదరణ.. కుటుంబం.. ఇవన్ని కూడా మనిషికి కావలసిన అత్యవసర వనరులని మీ కవితముఖంగా చెప్పదల్చుకున్నాను సర్..
నాచు బారిన ఈ గోడను వేలితో గీస్తూ...
ReplyDeleteవేసవిలో నీళ్ళకి ఇక్కట్లు మొదలు..
ReplyDeleteమీ అక్షరదాహాన్ని తీర్చడం ఎవరి తరం చెప్పండి.
ReplyDeleteఆర్దతాక్షరాలతో నన్ను ఎప్పుడూ అబ్బుర పరుస్తుంటారు.
నీటి ఎద్దడిలో ముఖం పై కాసిన్ని నీళ్ళు చిలకరించినట్లు మీ కవిత
ReplyDeleteబాగుంది సార్
ReplyDelete