ఆకాశంలో అలుపు రాని రెక్కలతో
శూన్యాన్ని ఈదుతూ పక్షులు గుంపుగా
ఈ రాతి నేలపై ఓ నదీ పాయ ఉరుకుతూ
కరకుదనాన్ని కరిగించలేక ఇగురుతూ
కొండ పాదం నుండి ఎర్రగా పోడు కాలుతూ
తనని తాను దహించలేక నిప్పులుగా కురుస్తూ
నువ్వడుగుతావు
స్వప్నాలకు చావుందా? అని
లేదు లేదు
అవి భుజం మార్చుకుంటాయంతే!!
ఎప్పటిలాగే చక్కటి కవిత
ReplyDelete