Monday, November 10, 2014

చీకటి గోడకు...


ఖాళీ 
చేతుల్నిండా ఓ గాలి తిమ్మెరను ఒడిసి పట్టుకొని 
నేనింకా ఈ వంతెన చివర ఆగివున్నా


కన్రెప్పలపై 
ఓ మంచు బిందువు జారి ఉప్పగా 
పెదాలను తాకి నిన్నొకసారి గుర్తు చేస్తుంది


నువ్వంటావు 
నీవన్నీ ఒఠ్ఠి మాటలే కదా అని 
గాలికెగిరిపోయే ఎండుటాకునని


నిజమే
రోజూ మొలిచే విత్తులా 
ఆశగా ఎదురు చూపుల ఎండమావి చివర దాగివున్నా


కరిగిపోతున్న 
వెన్నెలనింత దోసిలిలో పట్టి ఈ నల్లని చీకటి గోడకు వేలాడదీసి 
చినిగిపోతున్న ఈ పేజీల మధ్య వేచివున్నా..

8 comments:

  1. ఇంతకాలమైనా ఇంకా నమ్మకం కలగనివ్వలేదన్నమాట...అందుకే ఈ నిరీక్షణ కామోసు...కాదంటారా!? :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. అవునే అంటా పద్మార్పిత గారు.. ధన్యవాదాలు..

      Delete

  2. కన్రెప్పలపై ఓ మంచు బిందువు జారి ఉప్పగా
    పెదాలను తాకి నిన్నొకసారి గుర్తు చేస్తుంది..చాలా నచ్చేసింది

    ReplyDelete
    Replies
    1. ఎన్నాళ్ళకెన్నాళ్ళకు సృజన గారు. మీ ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు..

      Delete
  3. ఎప్పుడూ నిరాశావాదమేనా

    ReplyDelete
    Replies
    1. నిరాశలో కూడా ఆశావాదం మిళితమై వుంది కదా తెలుగమ్మాయి గారు.. :-)
      మీ పలకరింపునకు ధన్యవాదాలండీ..

      Delete

నిర్మొహమాటంగా చెప్తే సంతోషిస్తా..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...