నిదురపో...

అక్షరానికింత పరిమళమెందుకొ 

నువ్వలా కాసిన్ని మాటలు మౌనంగా పోగు చేసి నీ మునివేళ్ళతో దారం కడుతున్నప్పుడు

తడి అంటిన పూల మధ్య ఏదో సంభాషణ మొదలయ్యి ఖాళీలను పూరిద్ద్దమనుకుంటూ

అలా గాలి వీస్తూ కొన్ని రేకులు విడివడి నీలి శంఖం పూల కాంతి నీ కనురెప్పలపై వాలి బరువుగా నిద్రనావహిస్తూ ఓ ఆవలింత

ఓ పక్కకు ఒరిగి ముంజేతి మలుపులో సేదదీరే వేళ కాసింత నిశ్శబ్దాన్నాహ్వానిస్తూ కిటికీ తెరచి వెన్నెల పరచుకుంది 

నిదురపోరా...