నల్లగా యింత మట్టి మొఖం మీద ఏవో స్పష్టాస్పష్ట ముడుతలను కప్పుకుంటూ
రేఖా మాత్రంగా మిగిలిన చారికలేవో ఉప్పుపేలి తెల్లగా
ఊపిరాడనీయని ఉక్కపోతతో దేహమంతా అలసినతనమేదో కమ్మి ఒకింత విశ్రాంతిని కోరుతూ
నువ్వంటావు కాసిన్ని నీళ్ళు ఒంపుకోరాదూ అని
నాకేమో ఆ ఎండిన ఆకుపై చినుకు పడితే చూడాలని వుంది
కాలమిలా బందిఖానాలో మగ్గి విరిగిన పాళీ అతికితే బాగుణ్ణు కదా అని వేచి చూస్తున్నా
రాదంటావా మరలా ఈ క్షణం..
పోనీ కోల్పోయినవన్నీ ఈ సమాధి రాళ్ళ మధ్యలో మొలిచిన గడ్డి పరకలలా మొలకెత్తుతూనే వున్నాయి కదా!
" కాలమిలా బందిఖానాలో మగ్గి విరిగిన పాళీ అతికితే బాగుణ్ణు కదా అని వేచి చూస్తున్నా - "
ReplyDelete..... అంటూ చాలా గాభీరంగా కదలింది మీ కవిత.
మీ కవితల్లో చాలా వరకు వేదనలో ఏదో వెతుకుతున్న
తపనను చూడగలుగు తున్నా నేను .
ఇలాటి కవితలు రాయడం కాస్తా కష్ట తరమే అనిపిస్తుంది నాకు .
కవిత బావుందండీ వర్మ గారూ .
*శ్రీపాద
Thank you for your kind words sir.. _/|\_
Deleteఅలుపెరుగని బాటసారి మీరు....పయనించండి
ReplyDeleteఅంతేనంటావా అనికేత్.. ఎంతకాలమో ఇంక.. ప్చ్..థాంక్యూ..
Deleteకార్చీ కార్చీ కన్నీళ్ళు ఇంకిపోయాయి
ReplyDeleteఉక్కపోస్తుందే కాని చెమటకి కూడా నీళ్ళు కరువయ్యాయి....
అయినా ఇంకా నీళ్ళు ఊటా అంటే ఎలాగండి?