రాతిరంతా రెప్పలపై కలల తూనీగ
తెలవారగానే రెక్కలు విరిగి నేల రాలింది
రంగు వెలసిన గోడపై నీ చేతి గోళ్ళ గీతలే
నెత్తుటి మరకల మద్య వేలాడుతూ
తూటా దిగిన గుండె గొంతులో పాట
చివరి మూలుగుగా మారింది
గాయపడ్డ పక్షి రెక్క తెగి పడి
శపిస్తోంది మూతపడ్డ రెప్పలమద్య!!
తెలవారగానే రెక్కలు విరిగి నేల రాలింది
రంగు వెలసిన గోడపై నీ చేతి గోళ్ళ గీతలే
నెత్తుటి మరకల మద్య వేలాడుతూ
తూటా దిగిన గుండె గొంతులో పాట
చివరి మూలుగుగా మారింది
గాయపడ్డ పక్షి రెక్క తెగి పడి
శపిస్తోంది మూతపడ్డ రెప్పలమద్య!!
రాసినవి నాలుగు మాటలే అయినా ...
ReplyDeleteచాలా భావయుక్తంగా ఉంది మీ కవిత
This comment has been removed by the author.
ReplyDeletedhanyavaadaalu sir.. meerila protsahiste raayakunda undagalanaa..:-) thank u sir..
ReplyDeleteకలల తూనీగ రెక్కలు విరిగిపడితే.....అలా వదిలేస్తారా !!!!? వర్మగారు :-)
ReplyDeleteతూనీగే నేనైనపుడు ఇంకెలా పద్మాజీ.. ః-(
DeleteSimply super varma gaaru:-):-)
ReplyDeleteథాంక్యూ కార్తీక్ గారూ..
Deleteవర్మ గారూ బాగుందండీ మీ కవిత
ReplyDelete"రంగు వెలసిన గోడపై నీ చేతి గోళ్ళ గీతలే
నెత్తుటి మరకల మద్య వేలాడుతూ "
ముఖ్యంగా మీ పై మాటలు చాలా నచ్చాయి
ఇలాగే కొనసాగనీ ... మీ చేతి కలం ప్రయాణాన్ని .
***శ్రీపాద
బాగారాశారు ఎప్పటిలా
ReplyDelete