దీపమైన నాన్న

తన నుదుటిపైన ముద్దుడితూ నాన్నా
అని నేను ఆక్రోశిస్తున్నా నన్ను నిర్దయగా
విడిచి దీపమైన నాన్న....

నా అరిపాదం గాయపడకుండా
తన గుండెలపై ఆడించిన నాన్న..
తన ఒడిలో కూచుండబెట్టి అక్షరభ్యాసం
చేయించిన నాన్న....

ఎప్పుడూ నీడలా వెన్నంటి వుండి
తన మాటల బాట వెనకే
నడిపించిన నాన్న....

నేడు నా చేత పసుపు నీళ్ళ స్నానానికి
ఒదిగిపోయిన క్షణాలు...

ఆ పాదాలను చివరిసారిగా కన్నీటితో
కడిగిన క్షణాలు...

చివరిసారిగా తన చుట్టూ చుట్టిన కాషాయ వస్త్రం కాంతులీనుతూ
ఒడలంతా విభూది పూసి పవిత్ర పత్రాల మధ్య
తేజోవంతమైన దేహం సజీవంగానే ఒరిగిన క్షణాలు....

నా గుండెకింత నిబ్బరమెక్కడిది???

ఇది ఆయన చివరిగా గట్టిగా ఒత్తిన స్పర్శకదా???