మాటాడుకుందాం
రా
మనసువిప్పి నగ్నంగా...
కనులలోయలో దాగిన
కలలన్నీ కుప్పబోసి
పూచిక పుల్లాటాడుదామా?
లేక
పాదం అంచున కట్టిన
సైకత ప్రేమమందిరంతో
తాజ్ ని ఓడిద్దామా?
రా నేస్తం..
గుండెపై చెవిపెట్టి
అగ్గిపెట్టెల ఫోన్ ల
దారం గుండా వినబడే
నా లబ్ డబ్ లయను
ఈ కొండ శిఖరాన
నిలబడి లోయంతా
వినపడేట్టు
నీవు ఎలుగెత్తి
గానం చేస్తే
నీతో శృతి కలుపుదామని
ఈ అంచున....
నీ నవ్వుల వెన్నెల
పరచుకున్న
ఈ అడవి పూల
పరిమళం
దిగంతాలు
వ్యాప్తిచెందనీ...
నవ్వు నీ ఒక్కడికే
సొంతమైందన్న
ఈర్ష్య నాలో
పోగొట్టేలా
సందమామ
వంగి నీ నుదుట
ముద్దులిడే
ఆ దృశ్యం
గుండె గూటిలో
పదిలం నేస్తం...
రా
మాటాడుకుందాం...
(ఈ కవిత ఆంగ్లానువాదాన్నిక్కడ చదవొచ్చు.అనువాదకులు శ్రీ జాన్ సత్యానందకుమార్)
