భారమితి

 

ఇప్పుడు నీకొక్కక్కటీ భారమౌతున్నాయి

ఒక్కొ క్షణమూ భారంగా కదలాడుతూ

నెర్రెలు బారిన అరచేతుల చాళ్ళ నిండా 

అంటిన మట్టి పెళ్ళలుగా

నీ గోళ్ళ చివురున ఆరిన రంగేదో 

తనను తాను కోల్పోయి 

ఒక్కో అక్షరానికీ అంటని తడితనం

ముక్కలైన వాక్యంగా 

మిగిలిపోనీ ఈ గది మూల 

ఓ పక్కగా సేదదీరుతున్న గాలిలా!!

నేనిలా

ఏదో ఉత్సవ కోలాహలం

చుట్టూ హరివిల్లులా

ఇటువైపేదొ నలుపు తెలుపుల వర్ణ చిత్రం

ఆకాశమ్ నిండా కఫన్ లా

నువ్వొక్కడివే నిస్సహాయంగా 

దుఃఖపు చినుకులా

వడి వడిగా జారిపోతున్నట్టు కాలం 

పొడిబారిన మేఘంలా

తెగిపడిన చేతుల్నిండా యింత

దాహపు నాలుకలా

దేహమంతా చుట్టుకున్న నగ్న చర్మం

వలిచేస్తూ నువ్వలా

ఇంకొన్ని పూరేకులు దోసిలినిండా ఏరుకొని 

ఈ రాళ్ళ దారిలో పరుచుకుంటు నేనిలా!!