కొన్ని సాయంత్రాలకు దుఖం వేలాడబడుతుంది
తెగిపోయిన వేళ్ళ చివర నెత్తురు గూడు కడుతుంది
చిగురించిన ఆకు చివరల ఒక
ప్రశ్న మొలకెత్తుతుంది
నువ్వొక జవాబువి కాలేదని తెలిసి
రాలుతున్న పిల్లెట్లన్నీ కుప్పబడతాయి
నీ నుదుటిపై పోస్ట్ మార్టం కుట్టు రోకలిబండలా
నన్ను నిద్రకు దూరం చేస్తుంది
నువ్వింకా ఆ చౌరస్తాకు అడ్డంబడి వాడికెదురుగా
అరుస్తున్నట్టే వుంది
వాడి చేతిలో చిక్కిన నీ జుట్టు ఇంకా
రాలిపడలేదు
ఆ నల్లగేటుకు తాకిన నీ అరచేతి రేఖల
ముద్రలు ఇంకా కరిగిపోనూ లేదు
నువ్వంటావు పోరాటం ఎప్పుడూ కొనసాగింపే
కదా అని!
అవును
నువ్వెత్తి పట్టిన జెండా
అవనతం కాలేదు కాబోదు
భుజం మార్చుకుంటుందంతే కదా??
(కామ్రేడ్ వివేక్ స్మృతిలో)
